του Αλέξανδρου Μπάρρυ
Ένα φάντασμα πλανιέται στο φοιτητικό κίνημα-το φάντασμα των ανεξάρτητων.
Οι “ανεξάρτητες” παρατάξεις έχουν γνωρίσει μια τεράστια πανελλαδική εξάπλωση σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα και μάλιστα έχουν καταφέρει να εκλεγούν πρώτη δύναμη στην νομική σχολή του ΕΚΠΑ.
Ποιοί είναι όμως αυτοί οι ανεξάρτητοι;
Οι ανεξάρτητες παρατάξεις παρότι μοιράζονται αρκετά παρόμοιες θέσεις μεταξύ τους περιγράφουν τον εαυτό τους ως ανεξάρτητες πρωτοβουλίες φοιτητών ξεχωριστές η μία προς την άλλη. Σύμφωνα με τον γραμματέα των ΑΦΠ (Ανεξάρτητοι Φοιτητές Παντείου) με τον οποίο επικοινωνήσαμε “αυτή η πρωτοβουλία ξεκίνησε μέσα από πολλές συζητήσεις που λαμβάναν χώρο εντός και εκτός Πανεπιστημίου”. Ο λόγος που αποφάσισαν να δημιουργήσουν την παράταξη σύμφωνα πάλι με τον γραμματέα των ΑΦΠ ήταν πως “καμία παράταξη δεν ακούει τα προβλήματα των φοιτητών του Παντείου, παρά μόνο όταν έχουμε προεκλογική περίοδο” και πως οι υπόλοιπες φοιτητικές παρατάξεις δεν ασχολούνται “με τα θέματα της σχολής αρκετά” όπως “οι υποδομές και η οργάνωση” του Πανεπιστημίου.
Η κριτική των ανεξάρτητων παρατάξεων στις υπόλοιπες παρατάξεις είναι πως ασχολούνται υπερβολικά με τα πολιτικά θέματα και παρατάνε την σχολή στην μοίρα της, ισχυρίζονται πως ο αγώνας κατά της παραβίασης του άρθρου 16 και κατά των διαγραφών είναι “εξίσου σημαντικός” με την υποδομή του Πανεπιστημίου και πως αυτοί ήρθαν για να γεμίσουν το κενό.
Βεβαίως όταν ρωτήθηκαν για αυτά τα δύο θέματα στην αρχή μας είπαν “ο καθενας μεταξύ μας εχει διαφορετικές ιδεολογίες, προτιμάμε να επικεντρωνομαστε σε θέματα του Παντειου” ενώ σε δεύτερη ερώτηση μας απάντησαν πως ναι μεν είναι κατά των διαγραφών και της παραβίασης του άρθρου 16 αλλά θα ήταν ανοικτοί στην ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων αν αυτά είχαν ένα σύστημα εξετάσεων ισάξιο των πανελληνίων και πως η ύπαρξη τους δεν θα επηρέαζε την χρηματοδότηση των δημόσιων πανεπιστημίων.
Με λίγα λόγια ναι είμαστε υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων αλλά με όρους που ξέρουμε πως δεν πρόκειται να υλοποιηθούν αλλά αν τα νέα ιδιωτικά πανεπιστήμια ανακοινώσουν ένα σύστημα εξετάσεων του τύπου να Λόλα ένα μήλο και η κυβέρνηση με σταυρωμένα τα δάχτυλα υποσχεθεί πως δεν θα υποβαθμιστούν τα δημόσια ΑΕΙ εμείς είμαστε ΟΚ.
Επίσης οι ανεξάρτητοι λένε πως δεν ανήκουν σε καμία ιδεολογία και πως είναι υπέρ της “πολυσυλλεκτικότητας” και πως είναι ανοιχτοί σε όλους τους φοιτητές όλων των πολιτικών πεποιθήσεων εκτός από τα “άκρα” όπως επίσης μας τόνισαν.
Δηλαδή ο κύριος στόχος τους είναι οι απολιτίκ φοιτητές που δεν ξέρουν πολλά για την μεγάλη εικόνα των φοιτητικών ζητημάτων και απλώς βλέπουν μπροστά τους τα φωτιστικά στην σχολή τους να αναβοσβήνουν,τις τουαλέτες τους βρώμικες και χαλασμένες και θέλουν να κάνουν κάτι γι'αυτό.
Για τους φοιτητές δηλαδή που δεν ξέρουν γιατί η σχολή τους βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση, γιατί δεν έχουν λάβει μια επαρκή ανάλυση για την έλλειψη χρηματοδότησης όπως και τα πολιτικά αιτία αυτής της έλλειψης παρά βλέπουν απλά την εικόνα μπροστά τους ανεπεξέργαστη και θέλουν κάπως να την διορθώσουν.
Επίσης ένας άλλος λόγος που πολλοί φοιτητές αποφασίζουν να ψηφίσουν τους ανεξάρτητους είναι το ότι οι ανεξάρτητοι δεν τους “πρήζουν” στα τηλέφωνα για τις δράσεις ή εκδηλώσεις της παράταξης γιατί οι ίδιοι σπάνια κάνουν δράσεις αν καθόλου.
Παρά οι ανεξάρτητοι στην πράξη μοιάζουν περισσότερο με κέντρο εξυπηρέτησης πελατών παρά με συνδικαλιστική οργάνωση, ο “αγώνας” τους περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά στα σόσιαλ όπου με όμορφες corporate friendly sliders μας μιλούν για τα σχέδια τους να φτιάξουν το ασανσέρ της σχολής που δεν δουλεύει ή για το πως θα συνδέσουν την σχολή με την ιδιωτική αγορά εργασίας.
Μάλιστα σε ερώτηση που κάναμε στον γραμματέα των ΑΦΠ μας απάντησε πως στην περίπτωση που ψηφιστούν πρώτη δύναμη θα δημιουργήσουν προγράμματα εθελοντισμού και αιμοδοσίας, θα επικοινωνήσουν με τον Ερυθρό Σταυρό για προγράμματα εκμάθησης των φοιτητών στις πρώτες βοήθειες (;!), θα βοηθήσουν στην βελτίωση της καθαριότητας της σχολής, α και η τυρόπιτα στο κυλικείο θα είναι στρογγυλή γιατί η τρίγωνη είναι μικρότερη. Ένα από αυτά που τα “μεγάλα” σχέδια των ΑΦΠ δεν είναι αληθινό και είναι δικό μου. (Σας υπόσχομαι δεν είναι αυτό με τον Ερυθρό Σταυρό!)
Όπως καταλαβαίνετε μιλάμε για την επιτομή του απολιτίκ. Ένα πολιτικό κίνημα που παρά τους ισχυρισμούς του για το αντίθετο είναι εχθρικό προς την κάθε πολιτική ζύμωση και δημιουργήθηκε ως αντίδραση των απολιτίκ στοιχείων κατά των πολιτικών φοιτητικών παρατάξεων.
Ένα μετά-δημοκρατικό σχήμα που με ρητορική περί πολυσυλλεκτικότητας και αντικομματικοποίησης από την πίσω πόρτα είτε θέλοντας ή μη θα οδηγήσει στην αποδυνάμωση του φοιτητικού κινήματος και ως αποτέλεσμα αυτού την αποδυνάμωση της δύναμης των φοιτητών μπροστά στις πολιτικές της κυβέρνησης.
Βεβαίως οι υπόλοιπες φοιτητικές παρατάξεις δεν είναι άγιοι…. Ένα μεγάλο μέρος της κριτικής των ανεξάρτητων εναντίον τους είναι σωστό. Οι κομματικές παρατάξεις πολλές φορές δεν εκπροσωπούν σωστά των φοιτητή παρά είτε προσπαθούν να τον χώσουν στα πράγματα του κόμματος τους, σε κλίκες πολιτευτών ή ακόμη και στον δικό τους προσωπικό πολιτικό κύκλο είτε σε άλλες περιπτώσεις τον αναγκάζουν για την ενασχόληση του να γίνει μέλος του κόμματος τους και τον αναγκάζουν να πουλάει τις κομματικές εφημερίδες τους και να συμμετέχει στις κομματικές τους εξορμήσεις.
Πολλές κομματικές παρατάξεις έχουν επίσης αρχίσει να αποπολιτικοποιηούνται, αντικαθιστώντας την πολιτική ζύμωση με τα φοιτητικά πάρτι και τις εκδρομές στην Χαλκιδική.
Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις όπου κομματικές παρατάξεις χρησιμοποιούν την σχολή ως φέουδο δικτύωσης των μελών τους σε κέντρα γνωριμιών για τον μελλοντικό χώρο εργασίας τους (ένας μεγάλος λόγος που οι ΑΝΕΦ κατάφεραν να νικήσουν την ΔΑΠ νομικής ήταν αυτός),που με αμφίβολους τρόπους δημιουργούν ένα πολιτικό σύστημα που θα τους κρατάει για πάντα στην εξουσία εις βάρος πάντα της πλειοψηφίας των φοιτητών και της σχολής τους.
Οι ανεξάρτητοι έχουν δίκιο όταν ζητάνε αλλαγή στο status quo του φοιτητικού συνδικαλισμού! Είναι όμως αυτοί οι λύση; Δυστυχώς όχι.
Οι κομματικές και μη φοιτητικές παρατάξεις πρέπει να ανακαλύψουν ξανά την πολιτική αντιπαράθεση, να καταλάβουν τον αληθινό τους ρόλο, όχι τον ρόλο του κομματικού παράγοντα, του επαγγελματικού μεσάζοντα, του ταξιδιωτικού γραφείου ή του MC παρά τον βραχίονα του φοιτητικού κινήματος, του εκπροσώπου της σχολής τους αλλά και όλων των φοιτητών.
Οι φοιτητικές παρατάξεις επίσης πρέπει να έχουν την πολιτική ζύμωση ως προτεραιότητα αν θέλουν όντως να λειτουργούν σωστά, γιατί αν δεν την προσφέρουν λογικό μετά οι απολιτίκ φοιτητές να μην θέλουν να συμμετέχουν στις δράσεις τους όταν ούτε αυτοί αλλά ούτε και οι ίδιες οι παρατάξεις δεν ξέρουν γιατί τις κάνουν.
Είναι λογικό να βαριούνται να τους ακούνε στις ΓΣ όταν απλά επαναλαμβάνουν ένα ποιηματάκι έτοιμο από τα κεντρικά που δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι το νόημα του.
Το πάθος και το μεράκι για την πολιτική όπως και η ενασχόληση για τα πιο άμεσα θέματα της σχολής πρέπει να επιστρέψει στις φοιτητικές παρατάξεις γιατί αλλιώς μας βλέπω όλους να κάνουμε CPR σε κούκλες του Ερυθρού Σταυρού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου